ଅନ୍ନଦାତା

ଅନ୍ନଦାତା

*************

ମୂଷଳ ଧାରାରେ ବର୍ଷୁଥାଉ ମେଘ

ଜାଳି ଦେଉଥାଉ ଖରା ,

ଅଣଚାଶ ବାଆ ଆସୁଥାଉ ମାଡ଼ି

ଶୀତ ହେଉ ହାଡ଼ ଥରା ।

ଶୁନଶାନ୍ ପଛେ ରାସ୍ତାଘାଟ ଥାଉ

କ୍ଷେତେ ରହିଥାଏ ଚାଷୀ,

ହୃଦୟଟା ତାର ସେଠି ଥାଏ ଯେଣୁ

ପାରେନି ସେ ଘରେ ବସି ।

ସ୍ନିଗ୍ ଧ ମଧୁର ଚନ୍ଦ୍ର ଆତପ

ଶରତ ସୌରଭ କିବା,

ଆନମନା ତାକୁ କରିପାରେ ନାହିଁ

ବସନ୍ତ କୁସୁମ ଶୋଭା ।

ସଂସାର ବୋଇତ ବାହି ବାହି ଗାଇ

କାମରେ ନିବେଶି ମନ,

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର କଷାଘାତେ ଜର୍ଜରିତ

ତଥାପି ମନରେ ଟାଣ ।

ଅଖିଳ ବିଶ୍ଵର ସଂଜୀବନୀ ସେତ

ସକଳ ଜୀବର ପ୍ରାଣ,

ଅଛି ରହିଥିବ ତା ଲାଗି ମହୀରେ

ବଞ୍ଚିବାର ପ୍ରକରଣ ।

ସବୁରି ମୁହଁ ରେ ହସ ଭରିବାକୁ

ସତେ ଅବା ତାର ପଣ,

ପୂରାଇ ଉଦର ଚଳାଏ ସଂସାର

ଅନ୍ନଦାତା ସିଏ ଆମ ।

କଷ୍ଟେ ଉତ୍ପାଦିତ ତା ଦ୍ରବ୍ୟର ମୂଲ୍ୟ

ଆନ କରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ,

ତା ଉତ୍ପାଦ ନେଇ ବସି ବ୍ୟବସାୟୀ

କରେ ବହୁ ଉପାର୍ଜନ ।

ଶୁଣିଛି କି କିଏ ତା ବେଦନା ଦଗ୍ଧ

ଅନ୍ତର ତଳର କୋହ ,

ଦେଖିଛି କି କେବେ ଅଭିମାନ ତାର

ପୋଛି ଦେଇଛିକି ଲୁହ ?

ଅତିବୃଷ୍ଟି ଅବା ଅନାବୃଷ୍ଟି ହେଲେ

ପୋକ ଚରିଗଲେ କ୍ଷେତ,

ହଂସା ଉଡିଯାଏ କିଭାବେ ଅଭାବେ

ଚଳିବ ସଂସାର ନାବ ?

ଭାବିବାକୁ ଆଉ ରାହା ମିଳେନାହିଁ

ନାହିଁ କେ ଭରସା ତାର

ଚରମ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଯାଏ ଯଦି

ଭାସିଯାଏ ତା ସଂସାର ।

ନିତି ନିତି କେତେ ନୂଆ ନୂଆ ନୀତି

ପୂରାଇ ପାରିନି ଆଶା,

ଇସ୍ତାହାର ତାର ହିତରେ ନହେଲେ

ଘୁଞ୍ଚି ପାରିବକି ଦଶା ?

କଲେ ସେ ବିଦ୍ରୋହ ଜଠରୁ ଉଠିବ

ଜ୍ୱାଳାର ଅଗ୍ନି ମାଳା,

ହସୁଥାଉ ସିଏ ହସୁ ଏ ସଂସାର

ନହେଉ ତା ଅବହେଳା ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦାଶ

ବୁଦ୍ଧଗିରି ରୋଡ

ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ

9778026508

See translation

Like

Comment

Share